Opowieści Sztuki Życia: „Krzywy budyń”

  Pewnego dnia niewidomy chłopiec zachorował. Jego towarzysz powiedział: „Zostań tu i odpoczywaj, a ja przejdę się po okolicy, ożebrzę coś dla nas obydwu i przyniosę ci jedzenie.” I poszedł.

  Zdarzyło się, że w tym dniu chłopcu ofiarowano bardzo smaczną potrawę – khir – rodzaj indyjskiego budyniu mlecznego. Nigdy wcześniej go nie próbował i smakowało mu bardzo. Nie miał niestety żadnego pojemnika ze sobą, aby wziąć budyń dla przyjaciela, więc wszystko zjadł sam. Kiedy wrócił do niewidomego kolegi, powiedział mu:

  „Bardzo mi przykro, dostałem dzisiaj wspaniały mleczny budyń, ale nie miałem ci go w czym przynieść.”

  Ślepy chłopiec zapytał:

  „Co to jest mleczny budyń?”

  „Noo, jest biały. Mleko jest białe.”

  Ponieważ chłopiec był ślepy od urodzenia, nie zrozumiał.

  „Co to jest białe?”

  „Nie, nie wiem.”

  „Białe to przeciwieństwo czarnego.”

  „A co to jest czarne?”

  Nie rozumiał także co to jest czarne.

  „Och, spróbuj zrozumieć, białe!”

 Ale ślepy chłopiec nie rozumiał. Przyjaciel rozejrzał się więc dookoła, zobaczył białego żurawia, złapał go, po czym przyniósł niewidomemu, mówiąc:

  „Białe jest takie jak ten ptak.”

  Ponieważ chłopiec niczego nie mógł zobaczyć, wyciągnął rękę i dotknął ptaka palcami.

  „aaa, teraz rozumiem, co to jest białe! Jest miękkie.”

  „Nie, nie! To nie ma nic wspólnego z miękkim. Białe to białe. Spróbuj zrozumieć!”

  „Ale powiedziałeś, że to jest jak żuraw. Zbadałem żurawia i on jest miękki. Więc budyń mleczny jest miękki. Białe oznacza miękkie.”

  „Nie, nie zrozumiałeś. Spróbuj jeszcze raz.”

  Ślepy chłopiec ponownie zbadał żurawia, przesuwając po nim rękę od dziobu przez grzbiet aż po czubek ogona.

  „Aha, teraz wreszcie zrozumiałem. Jest krzywy! Budyń mleczny jest krzywy!”

Nie mógł zrozumieć, ponieważ nie był zdolny doświadczyć, czym jest białe. Podobnie, jeśli nie jesteś zdolny doświadczyć rzeczywistości taką, jaką jest, będzie ona dla ciebie zawsze krzywa.

„Sztuka życia. Medytacja Vipassana według nauk S.N. Goenki”, William Hart.