Jak żyć? Justyna Moćko

To pytanie, które w ubiegłym roku zrobiło polityczną karierę dzięki temu, że ubogi rolnik zadał je premierowi podczas kampanii wyborczej. Wcześniej nurtowało wielu filozofów, później naukowców, którzy próbowali na nie odpowiedzieć. Jedni tworzyli systemy filozoficzne, które dawały mniej lub bardziej ogólną odpowiedź. Naukowcy wykazują poprzez swoje badania, co jest dobre a co złe. Religie jednoznacznie pokazują drogę. A jednak myślę, że to pytanie dotknęło niejednego z nas.

Chce zaprezentować dwa zachodnie, bliskie mi "przykazania" skodyfikowane przez żyjących w różnych wiekach filozofów: Michela de Montaingne i Leszka Kołakowskiego.

Dwadzieścia przykazań Montaigne’a

1) Nie przejmuj się śmiercią

2) Bądź uważny

3) Naródź się na nowo

4) Czytaj wiele: zapominaj o tym, co przeczytałeś; myśl powoli

5) Umiej przeżywać miłość i stratę po niej

6) Wiedz, ze sztuka życia polega na używaniu sztuczek

7) Kwestionuj wszystko

8) Umiej żyć z innymi

9) Strzeż swojej prywatności

10) Nie zasypiaj w swoich przyzwyczajeniach

11) Żyj z umiarem

12) Strzeż swojego człowieczeństwa

13) Zrób coś, czego nikt przed tobą nie zrobił

14) Oglądaj świat

15) Pracuje dobrze, ale nie za dobrze

16) Filozofuj tylko przypadkiem

17) Zastanawiaj się nad wszystkim, niczego nie żałuj

18) Nie pozwalaj sobie na zbyt wielką nad sobą kontrolę

19) Bądź zwyczajny i niedoskonały

20) Pozwól życiu, by ono samo było odpowiedzią na pytanie "jak żyć"

Niektóre z przykazań brzmią zdumiewająco współcześnie mimo, że powstały w, uwaga, XVI wieku. Mnie urzeka 20) - Pozwól życiu, by ono samo było odpowiedzią na pytanie "jak żyć".

We wrześniu 2004 r w Dodatku Polityki Niezbędnik Inteligenta został opublikowany niezwykle ważny i mądry wywiad z Leszkiem Kołakowskim przeprowadzony przez Jacka Żakowskiego pt. "Co jest w życiu ważne". Podczas tej rozmowy Leszek Kołakowski przedstawił swoje "przykazania" i je wyczerpująco omówił.

Przykazania Leszka Kołakowskiego.

Po pierwsze przyjaciele.

A poza tym:

Chcieć niezbyt wiele.

Wyzwolić się z kultu młodości.

Cieszyć się pięknem.

Nie dbać o sławę.

Wyzbyć się pożądliwości.

Nie mieć pretensji do świata.

Mierzyć siebie swoją własna miarą.

Zrozumieć swój świat.

Nie pouczać.

Iść na kompromisy ze sobą i ze światem.

Godzić się na miernotę życia.

Nie szukać szczęścia.

Nie wierzyć w sprawiedliwość świata.

Z zasady ufać ludziom

Nie skarżyć się na życie.

Unikać rygoryzmu i fundamentalizmu.

Nie z wszystkimi się zgadzam. Niejednokrotnie w gronie przyjaciół dyskutowaliśmy ważność poszczególnych punktów. Pierwsze dwa są dla mnie niezaprzeczalne. Kiedy te przykazania zostały opublikowane w Wyborczej (niedługo po wydaniu w Niezbędniku Inteligenta) wycięłam je i noszę zawsze przy sobie, troszkę się już sfatygowały.;-)

Polecam ku refleksji;)